پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

بررسی داده‌های مرکز آمار ایران نشان می‌دهد درحالی‌‌که هزینه کل (خوراکی و غیرخوراکی) هر خانوار شهری در سال ۹۷ حدود ۱۹/۳ درصد و هر خانوار روستایی حدود ۲۰ درصد نسبت به سال ۹۶ افزایش یافته، اما هزینه بهداشت‌ودرمان خانوارهای شهری ۲۲/۴ درصد و برای خانوارهای روستایی ۳۱/۱ درصد نسبت به سال ۹۶ افزایش داشته است.

فقر در همه شهرها و روستاها مانند اسبی سرکش افسار پاره کرده است و خانوارها را زیر پای خود لگدمال و آینده را پیش چشمان آنها تیره و تار می‌کند. فقر در همه استان‌ها حتی در استان‌هایی که خط فقر در آنها به نسبت استان‌های دیگر پایین هست، افزایش یافته است. شاید اگر فقر مطلق و مخاطرات اجتماعی برخواسته از آن تا این حد شدت نمی‌گرفت، مرکز پژوهش‌های مجلس خود را ملزم به ارائه گزارش‌های دوره‌ای نمی‌‌دید؛ چنانکه در مقدمه آورده است: «نتایج این مطالعه می‌تواند رهنمون مناسبی برای نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی و دولت در سیاست‌های حمایتی و فقر زدایی باشد.»مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی به این نتیجه رسیده است که سیاست‌های فعلی فقر زدایی مانند پرداخت یارانه ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومانی، چند دور توزیع سبد کالا و پرداخت سوبسید به حوزه انرژی برای پایین آوردن برخی از هزینه‌ها کفایت نمی‌کند و باید طرحی نو در‌انداخت.

عضو هیات علمی دانشگاه خوارزمی با اشاره به فشارهای ناشی از طرح افزایش حقوق ها به تولیدکنندگان توصیه کرد تا دولت به جای این کار با توزیع کارت‌های خرید بین اقشار مختلف از قدرت خرید آنها دفاع کند

مجلس باید کار استیضاح را کنار بگذارد و در عوض از وزارتخانه‌ها برای ادامه کار آن‌ها برنامه عملی در یک بستر اقتصاد سیاسی متفاوت مطالبه کند. به عبارت دیگر دولت برنامه‌ای با تغییرات اساسی پیشنهاد کند. متأسفانه آنچه ما در انتصاب‌های بخش اقتصادی دولت مشاهده می‌کنیم به هیچ یک از انتظارات جامعه پاسخ نمی‌دهد و حتی هزینه‌های بسیار زیادی برای سرمایه اجتماعی دارد. به این ترتیب مجلس باید استیضاح‌ها را به پرسش‌هایی جدی از دولت و وزرای مربوطه تبدیل کند و از آن‌ها بخواهد که برنامه زمان‌بندی‌شده و گام‌به‌گامی به مجلس ارائه کنند تا در همکاری با کمیسیون‌های مرتبط مجلس به برنامه مستدلی برای بازسازی اعتماد عمومی آسیب کمک شود